ROTTERDAM CHINEES NEW YEAR


10 T/M 25 FEBRUARI 2024

HET VERHAAL VAN CHINEES NIEUWJAAR


MET ILLUSTRATIES VAN YAN ZHANG
Heel lang geleden leefde er in China een monster. Overal in het land werd gesproken over deze vreselijke verschijning. Ze noemde hem Nian [spreek uit als Njen], wat ook wel Jaar betekent. In steden, dorpen, bossen en op bergen sprak menig Chinees hun angst uit over Nian. Volgens de verhalen at hij mensen op en kende hij geen genade.
Het monster woonde diep in de oceaan. Daar sliep hij elke dag, hard snurkend. Op de laatste dag van het jaar, oudejaarsdag, ontwaakte dit monster en opende hij zijn grote angstaanjagende ogen. Nian werd wakker en kwam aan land.
Het monster was veel te sterk, er was niemand die het aandurfde om dit monster te bevechten. Er zat niets anders op dan Nian te ontlopen. Alle inwoners besloten massaal naar de bergen te vluchten op oudejaarsdag. Daar, verscholen tussen bomen en bergen, hoopten zij veilig te zijn voor de hongerige Nian.

Eén jaar, op oudejaarsdag, kwam er een onbekende reiziger een Chinees dorp binnen. De man, afkomstig uit een ver land, was na zijn lange tocht op zoek naar voedsel en een slaapplaats om te rusten. Er was geen tijd om de man te voorzien van een warm bord noedels of een kop Chinese thee. Iedereen was druk met de voorbereidingen voor het vluchten.
Slechts één persoon, een oudere vrouw, had aandacht voor de reiziger. Ze besloot hem mee te nemen naar haar huis en hem onderdak aan te bieden. Terwijl de reiziger een groot bord dampende soep at, vertelde de vrouw waarom de dorpsbewoners zo druk waren vandaag. De angst voor Nian gebood hun allen om het dorp haastig te verlaten.
De reiziger, inmiddels met een goed gevulde maag, was de vrouw ontzettend dankbaar voor haar hulp en het onderdak. Hij besloot haar een wederdienst te bieden en een groot geheim met haar te delen. In de warmte en comfort van het huis van de oude vrouw, nam de reiziger de oude vrouw in vertrouwen en deelde hij het eeuwenoude geheim.
Die avond, toen de jaarwisseling dichterbij kwam, arriveerde Nian bij het dorp. Het monster bewoog zich verwoest door de straten. Met veel gesnuif en gegrom ging hij langs alle donkere huizen, tot hij het huis van de oude vrouw passeerde. De lichten in de woning waren aan. Nian likte zijn snorharen af en maakte zich klaar voor een smakelijke maaltijd.

Op het moment dat hij zijn aanval in wilde zetten, werd de stilte in het dorp verbroken door een oorverdovend geluid. Harde knallen omringde Nian en hij dook ineen van angst. Hij zag ineens, door het licht van het vuurwerk wat de knallen veroorzaakte, dat het huis in rood papier was gehuld. Het monster kermde van angst en maakte zich uit de voeten. Hij rende in één adem terug naar zijn schuilplaats in de zee.
Toen de mensen van het dorp de volgende dag, de eerste dag van het nieuwe jaar, terugkwamen in het dorp, zagen ze dat er niets ergs met de oude vrouw gebeurd was. Vol ontzag en nieuwsgierigheid zochten ze de vrouw op om te horen hoe het mogelijk was dat zij de hongerige Nian had weten te ontlopen. De oude vrouw deelde het geheim wat de reiziger haar als dank had toevertrouwd. Het monster was doodbang voor hard geluid en de kleur rood. Het vuurwerk en het rood versieren van het huis hadden het leven van de oude vrouw gered. De dorpsbewoners omhelsde en bedankte de oude vrouw. Zij had de angst van Nian ontdekt.
Het volgende jaar bleven alle mensen in het dorp tijdens de jaarwisseling. Ze hadden het dorp mooi gemaakt met rode versiering, bleven de hele nacht op en staken knallende rotjes af. Er brandde rode lantaarns rondom de huizen, ze droegen rode kleding. Ze sloegen hard op de gongs en drums, om zo veel mogelijk geluid te maken. Vanaf dat jaar is het monster nooit meer teruggekomen. Het dorp bleef elk jaar uitbundig uitpakken en zij geloofden dat dit hun redding was voor de hongerige Nian.
Deze gebruiken en gewoontes leidden tot de eerste nieuwjaarsvieringen in China, die tot op vandaag worden gevierd met vuurwerk, trommels en rode kleuren.